Veel beginnende schrijvers denken dat begeleiding pas zinvol is bij een compleet manuscript. Die gedachte is begrijpelijk, maar uiteindelijk vaak kostbaar. Want hoe verder je komt zonder richting, hoe groter het risico dat je straks alles moet herschrijven. En dat is zonde van je energie – en je schrijfplezier.
In dit blog laat ik je zien waarom het slim (en veel effectiever) is om al tijdens het schrijven feedback te zoeken. En ik geef je een gratis tool waarmee je zelf alvast een scherpe blik op je manuscript werpt.
Redactie wordt vaak gezien als de laatste poetsbeurt: taal strakker maken, darlings killen, een spellingcheck. Maar dat is slechts een klein onderdeel.
De kracht van redactie zit niet in het polijsten aan het einde, maar in het helder krijgen van de kern.
Redactie is geen pleister. Het is een kompas.
Door eerder in het proces feedback te vragen, maak je krachtigere keuzes. Je voorkomt dat je 40.000 woorden doorschrijft in een richting die je uiteindelijk niet uit wilt. Je schrijft met meer vertrouwen, omdat je weet dat je verhaal klopt – of waar het wringt.
Als je pas na de eerste versie een redacteur inschakelt, zijn er vaak al grote keuzes gemaakt die lastig terug te draaien zijn.
Dat betekent schrappen, herschrijven, herschikken – en opnieuw worstelen met je motivatie.
Veel herschrijfproblemen zijn eigenlijk ontwikkelproblemen. Ze ontstaan niet doordat je ‘niet goed genoeg’ schrijft, maar doordat je te lang alleen doorgaat zonder sparringpartner.
Toch zie ik vaak terughoudendheid. Veel schrijvers willen hun verhaal beschermen. Ze zijn bang dat feedback hun eigen stem aantast, of voelen zich nog te onzeker om iets te delen.
Anderen denken dat ze eerst ‘alles moeten uitschrijven’, voordat iemand anders er iets zinnigs over kan zeggen.
En dan is er ook nog het misverstand dat begeleiding automatisch een intensief, duur traject betekent. Iets waar je tijd, budget en lef voor nodig hebt.
Dus kiezen ze voor de veilige route: eerst in je eentje doorzetten, en dan zien we wel.
Maar dat levert juist het risico op dat je eindigt met een verhaal dat goed geschreven is maar niet werkt. Of met een boek dat je tien keer moet herschrijven, simpelweg omdat je onderweg geen koers had.
Veel herschrijfproblemen zijn eigenlijk ontwikkelproblemen. Ze ontstaan niet door onkunde, maar door te lang in je eentje door te bouwen zonder helderheid.
Dit soort problemen zijn te voorkomen als je tijdens het schrijven op gezette momenten reflecteert.
Die reflectie hoeft niet groots te zijn. Het kan bijvoorbeeld een meeleessessie van drie hoofdstukken zijn, een sparringmoment over je structuur of een andere compacte, gerichte vorm van feedback. Daarmee kun je meteen bijsturen, zonder alles om te gooien.
Een ander misverstand: dat je manuscript ‘af’ moet zijn voordat het zin heeft om feedback te vragen.
Juist niet.
Drie hoofdstukken, een opzet, een synopsis – het is allemaal voldoende als basis voor een goed gesprek. Hoe eerder je kijkt naar spanningsopbouw, perspectiefkeuzes of structuur, hoe makkelijker je voorkomt dat het verhaal op een dood spoor belandt.
Bovendien: goede begeleiding is er niet om jouw verhaal over te nemen. Het is er om jouw verhaal te helpen groeien, op jouw voorwaarden.
De kracht van coaching of redactie zit niet in het corrigeren, maar in het spiegelen. Zodat jij zélf sterker wordt in je keuzes.
Veel schrijvers denken in uitersten: óf ik doe alles zelf, óf ik stap in een volledig coachingstraject.
Maar daar zit een enorme ruimte tussenin.
Het is helemaal niet nodig om je meteen te verbinden aan iets groots. Er bestaan ook compacte, laagdrempelige vormen van begeleiding – speciaal bedoeld voor schrijvers die ergens tussen het eerste idee en de eerste versie in zitten.
Een kort traject, een hybride vorm van redactie en coaching, is vaak precies wat nodig is. Niet intensief, niet kostbaar, maar wél effectief.
En dat maakt het toegankelijk, ook als je nog niet zeker weet waar je naartoe wilt met je boek.
Wat beginnende schrijvers vaak delen, is een combinatie van twijfels en verlangen.
En tegelijk verlangen ze ernaar dat iemand even met ze meekijkt, ziet wat er al wél goed gaat, of helpt ontdekken wat er nog beter kan.
Dat is geen zwakte. Dat is schrijverschap.
En dat begint met durven zeggen: ik hoef dit niet alleen te doen.
Als je nog niet toe bent aan begeleiding, maar wél benieuwd bent waar je nu staat: er is een gratis tool die je daarmee helpt.
De Mini-manuscriptanalyse is een checklist waarmee je zelf je verhaal kritisch onder de loep neemt. Je kijkt naar spanningsopbouw, structuur, personageontwikkeling en stijl.
Niet om jezelf onderuit te halen, maar om scherper te zien waar je al goed zit – en waar nog winst te behalen valt.
➡️ Download hier gratis de Mini-manuscriptanalyse
Ik ben op dit moment iets aan het ontwikkelen dat precies past bij de schrijversfase waar jij je in bevindt.
Iets kleins. Krachtigs. Betaalbaars.
Een hybride mini-traject waarin redactie en schrijfcoaching samenkomen – precies op het moment dat jij het nodig hebt.
Later vertel ik daar meer over.
Begeleiding voor beginnende schrijvers, zoals redactie of schrijfcoaching, uitstellen (of overslaan) maakt het schrijfproces zwaarder, langzamer en frustrerender dan nodig.
Veel herschrijfproblemen kun je voorkomen door eerder in te grijpen – met kleine, gerichte reflectiemomenten tijdens het schrijven. Dat levert meer richting op, meer schrijfplezier én een veel sterkere eerste versie.
Door in een eerder stadium kritisch te kijken – met hulp, of met een tool als de Mini-manuscriptanalyse – maak je het jezelf een stuk lichter.
Je hoeft het niet alleen te doen.
En je hoeft ook niet meteen in het diepe te springen.
Download de checklist, blijf schrijven, en houd je ogen open. Er komt iets moois aan.
Your Comment Form
Comments
PLEASE COMMENT BELOW