Je manuscript voor het eerst aan iemand anders laten lezen. Alleen al bij de gedachte krijg je misschien een knoop in je maag. Het is spannend, kwetsbaar, en voelt alsof je je dagboek opentrekt voor de wereld. Want dit verhaal is niet zomaar een tekst; het is een stukje van jezelf. En dat maakt het delen ervan zowel doodeng als ontzettend dapper.

In deze blog neem ik je mee in hoe het voelt om je manuscript voor het eerst te delen – en waarom het een enorme overwinning is, ongeacht de uitkomst.

Het voelt als een sprong in het diepe

Een manuscript delen – of dat nou met een vriend, een proeflezer of een redacteur is – is méér dan alleen woorden geven; je geeft ook vertrouwen. De personages die tot leven zijn gebracht, de emoties die tussen de regels doorsijpelen, de dialogen waar je nachten op hebt zitten puzzelen – ze worden allemaal blootgesteld aan de blik van een ander. En dat is niet niks.

Voor veel schrijvers voelt het als een sprong in het diepe. Je weet niet precies wat er komt. Krijg je lof, kritiek, stilzwijgen? En nog belangrijker: kun je ermee omgaan?

Waarom dit gevoel volkomen normaal is

Laat me dit meteen zeggen: dit gevoel is volkomen normaal. Twijfel, onzekerheid, zenuwen… ze horen erbij. Creativiteit gaat hand in hand met kwetsbaarheid. En dat betekent ook dat moed niet het ontbreken van angst is, maar het kiezen om te delen, ondanks die angst.

Zelfs ervaren auteurs voelen spanning als ze iets nieuws laten lezen. En in mijn werk als redacteur zie ik het keer op keer: iedereen moet op een eigen moment door die eerste keer heen breken.

Je hoeft het niet alleen te doen

Wat vaak helpt, is weten dat je het niet alleen hoeft te doen. Als redacteur en schrijfcoach ben ik er niet om te oordelen, maar om mee te denken. Ik kijk naar een manuscript met het oog van een lezer én een professional. Mijn doel is om een verhaal te laten groeien, zonder dat de unieke stem verloren gaat.

Daarom is het zo belangrijk om samen te werken met iemand waarbij je je veilig voelt. Iemand die de schrijfdroom serieus neemt, ook op momenten van twijfel. Die vertrouwensband is goud waard.

De eerste keer is de moeilijkste

Er is iets magisch aan de eerste keer dat een manuscript wordt gedeeld. Ja, het is spannend. Maar zodra die eerste stap is gezet, verandert er iets. Het verhaal komt in beweging, krijgt adem in de buitenwereld.

Vaak hoor ik terug: die eerste keer was het spannendst, maar ook het meest leerzaam. Want wat blijkt? Het verhaal maakt indruk. Het staat steviger dan gedacht. En de schrijver zelf blijkt sterker dan verwacht.

Feedback kan juist het vertrouwen boosten

Wat ik opvallend vaak hoor na het geven van feedback? Dat het juist vertrouwen oplevert. Waar eerst nog gedachten speelden als: “Wie ben ik om dit verhaal te schrijven?”, komt ineens het besef wat er allemaal wél klopt. De kracht van het verhaal, dat wat een indruk achterlaat, wordt zichtbaar. En dat doet iets met je als schrijver.

Je ziet het gebeuren: iemand gaat rechter zitten, krijgt weer energie, durft groter te denken. Niet ondanks de feedback, maar dankzij. Want als iemand écht meedenkt, zonder het verhaal over te nemen, voel je: dit mag er zijn.

Het is een overwinning (ook als je twijfelt)

Laten we dit helder stellen: een manuscript delen is geen kleine stap vooruit – het is een overwinning. Een mijlpaal. Het betekent dat je het aandurft om zichtbaar te zijn. Om ruimte te geven aan wat je hebt gemaakt. Om jezelf als schrijver serieus te nemen.

Of je nu feedback krijgt op tien pagina’s of op een heel manuscript, elke vorm van delen is waardevol. Het brengt inzicht, vertrouwen en vaak ook een golf nieuwe motivatie.

Hoe kun je het jezelf makkelijker maken?

Een paar tips voor als het delen spannend voelt:

• Begin klein. Deel eerst een fragment met iemand die je vertrouwt.
• Kies bewust met wie je deelt. Een fijne klik met een redacteur of coach maakt echt verschil.
• Stel de juiste vraag. Niet: “Is dit goed genoeg?” maar: “Wat wil ik leren van deze stap?”
• Herinner jezelf eraan: feedback is geen oordeel over jou, maar een tool voor jouw verhaal.

Als je voelt dat je er ‘nog niet klaar voor bent’, weet dan: dat is oké. Maar onthoud ook dat eindeloos wachten je schrijfdroom niet verder helpt. Soms heb je net dat ene zetje nodig, dat fluisterende stemmetje dat zegt: “Het is goed genoeg om te delen. Jij bent goed genoeg.”

En dat stemmetje wil ik graag voor je zijn.

Klaar voor die eerste stap?

Twijfel je of jouw verhaal ‘al goed genoeg’ is om te delen? Je hoeft het niet alleen te doen. In mijn gratis feedbacksessie kijk ik vrijblijvend mee naar een fragment of schrijfdilemma en geef ik concrete tips én een liefdevolle boost voor je schrijfdroom.

? Plan hier jouw gratis feedbacksessie. Ik kijk ernaar uit om jouw verhaal te leren kennen.